Poznali się w redakcji „Przeglądu Kulturalnego” w latach 50., a kiedy w 1957 roku reaktywowano „Ruch Muzyczny” Mycielski wciągnął Erhardta do redakcji. Od tej pory pracowali razem. Kiedy w latach 1960–68 Mycielski pełnił funkcję redaktora naczelnego pisma, Erhardt był jego prawą ręką. Po dymisji Mycielskiego sam kierował pismem, formalnie dopiero od 1971 na stanowisku redaktora naczelnego. Funkcję tę piastował aż do 2008 roku. Po latach, w założonym przez siebie wydawnictwie opublikował listy, które Mycielski posyłał latami do niego i redakcji „Ruchu Muzycznego”. A swoje wspomnienie o nim zakończył słowami:

Bez Zygmunta Mycielskiego «Ruch Muzyczny» mógłby się ukazywać, ale nie mógłby istnieć („Listy Zygmunta Mycielskiego do Ludwika Erhardta i redakcji «Ruchu Muzycznego»" 1957–1986, Warszawa 2014).