Budowa utworu opiera się na kontraście obsady wykonawczej (solo – duet – solo – duet – solo, kadencja – duet) oraz porządku metrorytmicznego. Partie solowe zanotowane są bowiem bez kreski taktowej, jedynie określone wartości rytmiczne (ograniczone do ósemek i ćwierćnut) regulują relacje pomiędzy dźwiękami. Brak w nich regularnych przebiegów, a wiązanie ósemek po trzy, cztery, sześć etc. wskazuje na nieustanne fluktuacje długości quasi-motywów, które często wykorzystują wahadłowy ruch tercji bądź melikę sekundową. Regularne pod względem metrycznym fragmenty (brakuje oznaczenia metrycznego, ale długość taktów wskazuje na metrum 4/4) w obsadzie duetowej charakteryzuje kołyszący, nokturnowy akompaniament i wzajemne kontrapunktowanie się partii skrzypiec i fortepianu. Jedynie ostatni epizod kameralny wnosi zmianę – fortepian tworzy wówczas akordowe, wybrzmiewające tło dla wyeksponowanej partii skrzypiec.