Zygmunt Mycielski pisał dzienniki przez całe życie, jednak dopiero w latach powojennych notował je z myślą, że może kiedyś zostaną opublikowane. Niektóre fragmenty dawał do czytania przyjaciołom, a poszczególne zeszyty deponował u zaufanych osób, w obawie przez ewentualną konfiskatą PRL-owskich władz. Po śmierci twórcy dzienniki opublikowano w czterech tomach. W opinii krytyków należą one do najważniejszych dokumentów diarystycznych XX wieku. 

Niby-dziennik przygotowany został do druku jeszcze przez Zygmunta Mycielskiego, który jednak zastrzegł, by nie publikować go przed 1995 rokiem. Tom zawiera zapisy od 2 listopada 1969 do 14 stycznia 1981.